جدیدترین اخبار
رویش هنر مردمی در دل جنگ، ترور و محاصره اقتصادی | روایت قربانعلی طاهرفر از فیلم «آپاراتچی»
به گزارش روابط عمومی جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی، فیلم سینمایی «آپاراتچی» در بخش فیلم‌های سینمایی نخستین دوره این رویداد به نمایش درآمد.
داستان فیلم در اوایل دهه ۱۳۶۰ در تبریز می‌گذرد و ماجرای یک نقاش ساختمان به نام جلیل را روایت می‌کند که دل‌بستگی خاصی به سینما دارد. جلیل سابقه تولید چند فیلم کوتاه را دارد و حالا رؤیای ساخت اولین فیلم سینمایی خود را در دل می‌پروراند. او قصد دارد به هر نحوی که شده اولین فیلم بلندش را بسازد و به آرزوی بزرگ خود که دستیابی به سیمرغ بلورین جشنواره فجر است، دست پیدا کند.
تورج الوند، فاطمه مسعودی‌فر و رضا ناجی در کنار بازیگرانی، چون هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، امید روحانی، وحید مبصری، امین گلستانه، حسین عابدینی، ولی فروتن و علیرضا استادی در «آپاراتچی» ایفای نقش کرده‌اند.
فاطمه مسعودی‌فر برای کار خود در این فیلم در بخش بهترین بازیگر زن نخستین جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی نامزد بود.
قربانعلی طاهرفر، کارگردان «آپاراتچی» درباره فیلم خود گفت: «موضوع "آپاراتچی" هنر مردمی دهه ۱۳۶۰ است که رویش آن در دل جنگ، ترور و محاصره اقتصادی از درون مردم آغاز شد و ثابت‌قدم ماند و خودش را به اثبات رساند. فیلم بر اساس خاطرات شفاهی جلیل اسدی طائفی که عاشق سینما بود، ساخته شد و برداشتی آزاد از رمانی به همین نام نوشته روح‌الله رشیدی است.»
او ادامه داد: «قهرمان ما به ازای واقعی دارد و جلیل طائفی که قهرمان کتاب است در قید حیات است و همچنان مسیر عاشقانه خودش را طی می‌کند. سعی کردیم در فیلم در کنار قصه شیرینی که در دل مردم نهفته بود، مؤلفه‌ها و زیست‌بوم دهه ۱۳۶۰، بخصوص زیست‌بوم فرهنگی و هنری مردم تبریز را به نمایش بگذاریم، اما چون قصه کتاب مجموعه‌ای از خرده روایت‌ها را همراه دارد، طراحی و دراماتورژی بسیاری می‌طلبید. حسین تراب‌نژاد نویسنده فیلمنامه انرژی زیادی صرف این کار کرد تا یک بستر شیرین همراه با شوخ‌طبعی فراهم کند، اما به سمت کمدی نرود؛ بنابراین به سراغ موضوعاتی رفتیم که در سینمای ایران به نمایش گذاشته نشده بود و این کار سختی بود. تلاش کردیم سادگی آن دوران را به نمایش بگذاریم و تمام داستان و روایت به مخاطب نزدیک باشد و تا لحظه آخر این حس را حفظ کند.»
طاهرفر همچنین اظهار کرد: «معدل بازخوردهایی که دریافت کردیم این بود که مخاطب ایرانیِ زمان حال، این نوع قهرمان‌ها را بیشتر دوست دارد چرا که از جنس خودش است و مردمی هستند. امیدواریم در فضایی که گیشه مخاطب را هدف قرار داده و او قربانی سیاست‌گذاری‌ها و سیاست‌مداری‌های گیشه و مؤلفه‌های کمدی‌های ناخواسته و سخیف شده است، بتوانیم قدمی در راستای خلق یک بستر و قصه‌ای متفاوت برداشته باشیم.»
او در پایان درباره اثرگذاری برگزاری جشنواره‌ای سینمایی با موضوع اقوام گفت: «به نظرم جشنواره‌های موضوعی چند سال است کمرنگ شده‌اند و موقعیت خود را از دست داده‌اند. رویکرد ویترینی این جشنواره‌ها مشهود بود و صرفاً از جهت خبری و رسانه‌ای برای برگزارکنندگان اهمیت داشتند. درنهایت در ادوار مختلف به آن نتیجه، پیامد و هدف‌گذاری‌های مورد نظر نرسیدند. درواقع، اهتمام و انرژی لازم برای این جشنواره‌ها لحاظ نشد تا این‌که بی‌رمق شدند. کم‌جان بودن جشنواره‌های موضوعی، انگیزه فیلمسازان را برای پرداختن به موضوعات کم کرد و از سوی دیگر شاهد رویکرد خطی به آن‌ها بودیم. کشور ما تابلویی رنگارنگ از اقوام است که سینما بسیار مدیون آن است، اما تاکنون به نحو شایسته و در شأن قومیت‌های ایرانی به آن نزدیک نشده است. این یک گام ضروری و مهم در راستای ادای دینی است که باید به اقوام در قاب سینما صورت گیرد و حالا جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی گام اول خود را در این زمینه برداشته است. البته که این مسیر با فراز و نشیب‌هایی همراه خواهد بود، اما همه امیدوار هستند جشنواره در گام‌های بعدی محکم‌تر و جدی‌تر برگزار شود.»
نخستین جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی با شعار «اقوام، ریشه ایران‌زمین» ۲۶ تا ۳۰ اردیبهشت در پردیس سینمای باغ کتاب تهران برگزار شد.